Visie op het web enzo....!

In het kader van de 23 Dingen is ons gevraagd een visie te geven op het web 2.0 en derzelver ontwikkelingen.
Ik vraag me of of ik daaromtrent een visie heb. Ik bezie het allemaal met enige verwondering en het verbaast me dat de mensheid zich zo druk maakt over het communiceren via internet. De blogs en twitters vliegen om je oren en als je als politicus niet 'meetwittert' ben je niet meer van deze tijd. Ik vrees dat het 'waan-van-de-dag-beleid' van veel politici hierdoor ernstig wordt gestimuleerd.
Ik heb me dikwijls afgevraagd waarom mensen soms met gebogen hoofd deelnemen aan een vergadering. Ik verkeerde in de veronderstelling dat er dan ernstig werd nagedacht over het aan de orde zijnde onderwerp en dat men in opperste concentratie daarvoor de ogen afwendde en het hoofd boog om maar beter en geconcentreerder te kunnen meedenken. Het was voor mij een schokkende ervaring dat er helemaal niet werd meegedacht, maar dat men tijdens een vergadering of bijeenkomst zich wijdde aan het 'communiceren' met derden. Dat dit dan ten koste gaat van de communicatie met de overige aanwezigen is een probleem waaraan men achteloos voorbij gaat. Communicatie met niet aanwezigen is blijkbaar belangrijker dan commnunicatie met aanwezigen.
Veel erger is dat zelfs, in mijn ogen, zeer welopgevoede lieden zich hieraan schuldig maken
Ten aanzien van ons blog- en twittergedrag vraagt deze sombere senior zich af of we niet beginnen te lijden aan een ernstige vorm van oppervlakkigheid. De ervaring van een inmiddels redelijk lang leven heeft me geleerd dat het niet zo verstandig is zaken en meningen ad hoc te verkondigen c.q. te publiceren. Je krijgt er vaak spijt van. Er wordt zoveel wordt geblogd en getwitterd dat ik me afvraag wie de tijd heeft dit allemaal te lezen en wat belangrijker is, enigszins te overwegen en te overdenken, maar dat is wellicht gezien de opervlakkigheid van de berichtgeving niet aan de orde. En dan is de cirkel weer rond en is de overbodigheid afdoende aangetoond.
Het nut voor onze dienst zie ik ook niet zo scherp, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik deze vorm van communiceren nog niet helemaal kan volgen. Ik zie wel degelijk het belang van publiceren van (beeld)documenten via het web, maar het gevaar van het gebruik van informatie zonder context is levensgroot aanwezig.
Ook hierin signaleer ik met enige zorg dat de verbreding van het aanbod nogal eens ten koste gaat van de diepgang. Plaatjes en filmpjes zijn veel belangrijker geworden dan letters en als triest dieptepunt hiervan hoorde ik onlangs iemand vertellen dat de film 'In de ban van de ring' nu ook in boekvorm is verschenen!
Internet is voor mij geen noodzakelijk communicatiemiddel, maar een handig hulpmiddel voor allerhande praktische zaken. En dat maakt denk ik het verschil tussen de generaties, ik vind het allemaal erg leuk, maar ik hoef niet zo nodig met alles mee te doen.
Met enige bezorgdheid sla ik gade hoe sommige van mijn leeftijdsgenoten zich met veel overgave storten op al de verworvenheden van web 2.0. Die bezorgdheid houdt dan in dat ik me enigszins schuldig voel dat ik die overgave niet meer kan opbrengen, maar geeft me tevens de rustgevende gedachte dat ik het grootste deel van mijn leven heb geleefd zonder web 2.0. en dat ik dat de resterende mij toebemeten tijd ook nog wel uithoud! Overigens meen ik voornoemde overgave bij leeftijdsgenoten ook nogal eens te herkennen in hun wanhopig aandoenlijke pogingen jong te blijven en vooral aantrekkelijk te blijven voor jongere leden van de andere (en in voorkomende gevallen van dezelfde) sekse.
Beste allen, blog , twitter en telefoneer rustig voort, maar bedenk dat communicatie meer inhoudt dan het uitwisselen van (al of niet overbodige) informatie....! Van tijd tot tijd met iemand praten is ook wel aardig en je bespaart in ieder geval telefoonkosten. De Joodse filosoof Levinas heeft ooit gezegd: "In het aangezicht van de ander zie ik het aangezicht van de Eeuwige". En zeg nou niet dat je dan wel een fotootje verstuurt via de telefoon....!