In aansluiting op de mededeling over de tandjes van mijn kleinzoon, bijgaand een fragment van een lichtelijk ironisch gedicht van Hendrik Tollens (19e eeuws Rotterdams dichter) op de eerste tand van zijn zoontje:
Op de eerste tand van mijn jongstgeboren zoontje
Triomf, triomf! Hef aan, mijn luit,
Want moeder zegt: de tand is uit!
Laat dreunen nu de wanden!
Eerst gaf Gods gunst het lieve wicht
De adem en het levenslicht,
Nu geeft zij 't wichtje tanden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten